Op zaterdag 19 januari publiceerde de Volkskrant onderstaand opiniestuk van 7N60.

PvdA neemt het zekere voor het onzekere, denken ze 

De achterban van de PvdA voelt zich onzeker. Onzeker over alles zo’n beetje. En met behulp van een reclameman, is men op het briljante concept gekomen dat de PvdA de Partij van de Zekerheid is. De slogans die we in onze buurten gaan tegenkomen in aanloop naar de aanstaande verkiezingen luiden: ‘Zeker zijn van zorg/onderwijs/een huis  voor je kind’. Vul je wensen verder zelf maar in.

Onzekerheid is niet voorbehouden aan de achterban van de PvdA. Onzekerheid is op dit moment hét woord dat de toestand van ons allen kenmerkt als je iedereen moet geloven. Daar kan ik me overigens nog wel in vinden. Uit het verslag dat dit weekend in de krant stond over de nieuwe communicatiestrategie van de PvdA, kan ik maar tot een conclusie komen: er is er maar één die echt onzeker is en dat is deze partij zelf. En ook dat kan ik trouwens begrijpen.

Op de weg die is gekozen om een einde te maken aan de eigen onzekerheid hebben ze  precies de verkeerde afslag genomen. De PvdA zou behoefte hebben aan een nieuw verhaal, aan het oppoetsen van het merk. Daarnaast wordt gezegd dat de kiezer wil vooruitkijken. In tijden van identiteitscrisis moet je juist niet naar een nieuw verhaal gaan zoeken. Daar moet je juist weerstand aan bieden en teruggaan naar waar je wortels liggen, je identiteit, je oorsprong. Dat oerverhaal moet je vertalen naar wie je nu bent. En voor wie je er bent. Je moet terugkeren naar de kern van je bestaan en ontstaan. En ja, daar heb je soms externe ogen voor nodig, omdat je in tijden van identiteitscrisis juist minder op jezelf durft te vertrouwen. De neiging hebt om af te gaan kijken bij anderen die het wel goed doen.

Maar als die externe ogen ervoor zorgen dat je niet gaat uitdragen wie je bent, maar wat je doet, dan bevind je je alsnog op zeer glad ijs. Dan is je boodschap flinterdun, op de heel korte termijn gericht en inwisselbaar voor elke andere boodschap. We hebben goed gewortelde politieke partijen die al meer dan een eeuw verantwoordelijk nemen en dragen juist nodig in deze onzekere tijden. En die geworteldheid zou je juist moeten uitdragen. Samen met ‘voor wie je er bent’. Maar als je dan als potentiële PvdA kiezers door de thought leader van de partij, Lodewijk Ascher, wordt weggezet als: gewone mensen, dan weet je zeker dat ze daar totaal niet begrijpen voor wie ze het doen.